Melâhat KIYAK ÜRKMEZ
Çılgınca bir gürültüyle, uğultuyla gözlerimi açıp yataktan fırladım, pencereye koştum. Caddeler insan kaynıyor, trafik tıkanmış, korna sesleri birbirini tetikliyordu. Saate baktım, 00:03 ... "Allah Allah! Gecenin bu saatinde ne oluyor böyle?" diye düşünürken, çoğu insanların kafalarında parlak, ışıklı, huni şeklinde külahları görünce uyku sersemliğim geçti ve "Sebep 'yılbaşı', 'noel'miş(!)', 'yeni yıl'a giriyormuşuz(!) Bu sevinç çığlıklarının, çılgınlıklarının sebebi buymuş demek" diye mırıldandım. Hatırladığım kadarıyla, yakın zamanda her tarafı kuşatan böylesi bir gürültü uğultusuna, sevinç çığlıklarına bir "Dünya Kupası Maçı"nda gol attığımız zaman şahit olmuştum.
Nedir insanları bu denli sevinç çığlıklarına boğan olay?
Sadece yeni bir yıla girmek mi? Yoksa bütün milletimizi sevince boğacak olağanüstü bir haber mi? Hayır hayır hiç birisi olamaz. Bu olsa olsa bir sinir boşalması, onlarca çıkmaz yaşanırken bir mutlu olma ihtiyacı, bunalmışlıktan bir an olsun sıyrılabilme çırpınışları... olabilirdi ancak ve ancak.
Yeni bir yıla girmek insanları neden bu denli sevinç çığlıklarına boğsun ki?
2012'de cennet müjdelenmeyecek.
2012'de ülkenin bütün iç ve dış borçları silinmeyecek.
2012'de herkese aş, herkese iş sağlanmayacak.
2012'de ŞEHİT KANI durmayacak
2012'de vatanıma göz diken gözler kör olmayacak
........
........(inşallah tahminlerimde yanılıyorumdur)
Evet!.. "Acısıyla tatlısıyla bir yılı daha geride bıraktık" gibi kalıplaşmış cümleleri tekrarlayarak yeni bir yıla daha girdik. Kimimiz çılgınca eğlendik, kimimiz öldük, kimimiz nutuk söyledik, kimimiz de çılgınca yapılan yaygaralardan, gürültülerden dolayı yataktan fırladık. Kim bilir daha nice eğlenceleri, ölümleri, nutukları, gürültüleri geride bırakarak yeni yıllara gireceğiz ve yine kim bilir kaç ana, yar yürekleri yanacak, kaç tane daha şehidimizin kanı akacak?..
"Ateş düştüğü yeri yakar." Düştüğü yeri yakar yakmasına da... Çevresini de yakar yandırır. Vatanını seven, vicdanı olan her insanın yüreğini yakar yandırır, bağrını kanatır... Vatanını sözde seven, vicdanı ve imanı varmış gibi görünenlere ise sadece nutuk söyletir.
Ne çok şehit verdik 2011'de de. Ne çok mitingler yaptık, lanetler okuduk, gözyaşları döktük. Bundan sonra da dökeceğiz gibi görünüyor. Zirâ Batı'nın dayattığı reçeteler şifa değil zehir sunuyor. Biz ise burnumuzu sıkıp o şifa gibi sunulan zehri kusa kusa içiyoruz. Ne zamana kadar içeceğiz? Son ocak tütene kadar mı?.. "Neler yapmadık şu vatan için?/ Kimimiz öldük, kimimiz nutuk söyledik" Hepsi helâl olsun(!) Biz daha çok şehit veririz, veriyoruz da. Hatta topraklarımızı bile veririz. Yeter ki siz sağ olun(!) Siz olmazsanız dünyanın ekolojik dengesi bozulur, Allah muhafaza tepe taklak geliveririz, başımızın üstünde yürümek zorunda kalıveririz(!)...
Milleti ancak milletin iradesi kurtarır. Tıpkı Kurtuluş Savaşı'nda olduğu gibi. "Medeniyet denilen tek dişi kalmış canavar" ancak milletin iradesiyle, imanıyla boğulabilir.
Hey adam gibi adam olan, yüce Mehmet Âkif Ersoy! Senin gibi soylu bir er böylesi duygularla şahlanabilirdi ancak, adım adım vatan olan Anadolu'yu kimlerin vatan yaptığını böylesi taşan coşan duygularla dile getirebilirdi ancak. Ruhun şâd olsun!
Hey koca Âkif! "Allah bu millete bir daha İstiklâl Marşı yazdırmasın" derken bu kadar yürekten mi niyazda bulunmuştun ki, Batı'nın şifâ diye uzattığı zehri alıp düşünmeden içebiliyoruz. Yoksa Batı'ya karşı koyabilecek gücümüz olan imanımız ötelere mi göç edip gitti, değerini bilemediğimiz için bizi terk-i diyâr mı eyledi?.. O yüzden midir ki sözde medeni, gerçekte vahşi ve kan emici; görünüşte dehşetli, aslında "tek dişi kalmış canavar"ın salyalarından korkuyoruz. Oysa Âkif "Korkma" diye kükrerken "o canavardan korkma" demek istemiyordu. O canavarı dikkate bile almıyordu. Onun kasdettiği asil bir duygu olan vatanı kaybetme korkusuydu. O asil duyguyu koruyacak "Gerçek iman dolu göğüsler"e sâlam olsun.
Ey 2012! Her nereden geldiysen hoş geldin, hoş buldun! Ama sen 2011 gibi olma, emi!..
AŞKINIZ CEMÂL OLSUN!
GÖNLÜNÜZ O AŞKLA DOLSUN!
EYVALLAH YÂ! HÛ!
