HAYATI ERTELEMEYİN

Oturduğum evin yakınında harika gözleme yapan bir fırın var. Annem oradaki gözlemelere bayılırdı. Sağlığına zararlı olmasına rağmen gözleme yemekten vazgeçemezdi. Sık sık oraya gider, beraber gözleme yerdik. Bu annemle geçirdiğim güzel anlardan biriydi. Annem İstanbul'a torunlarını görmeye gitmeden yine gözleme yemek istedi. Ben de iki gün sonra döneceği için erteledim. '' Nasıl olsa gelince bol bol yeriz'' diye düşündüm. Otobüse binmesine on dakika kala annemi tuvalete götürdüm. Ellerini yıkarken yanaklarını sıktım, gülüştük. ''Döndüğünde bol bol gözleme yiyeceğiz'' diye espri yaptım. Sonra otobüse bindi, el salladım ve gitti. Benim annemi son görüşümdü. Annem ertesi gün kalp krizi sonucu hayata veda etti.

Her zaman zamanımız olduğunu düşünürüz. Hep birşeyleri erteleriz. Oysa zamanın neresinde olduğumuzu hiç bilmeyiz.
Annemi son yolculuğuna uğurlarken hep şunu düşündüm. '' Neden? Neden son isteğini yerine getirmedim?'' Sadece canım annemi kaybettiğime değil, bir de onun isteğini yerine getirmediğim için acı çektim. Tabii bilemezdim.. Kim bilebilirdi ki?

Bilemezsin, buna engel olamazsın. Tabii hayat bu, keşkelerinde olacak, kayıplarında. Ancak elinde olan şeye sarılmalısın. Sözlerini zamanında söylemeli, yapman gerekeni zamanında yapmalısın. Bence hayat hissettiklerini söylemeyecek kadar uzun olmayabilir.

Yapılması gereken şey, herşeyi zamanında ve yerinde yapmak. Ertelemek tıpkı kilo almak gibi kısır döngü. Kilo aldıkça moralin bozuluyor, moralin bozuldukça yiyorsun, yedikçe daha da kilo alıyorsun. Buna engel olmanın tek yolu o kısır döngüye hiç girmemekten geçiyor. Sonra da keşkeler, umutsuzluklar, başarısızlıklar, hüzünler doğuyor.

Bazen insan uyandığında tam duş alıp fresh bir güne başlayacakken, içinden o tembel ses, ''Aman boşver yarın alırsın'' diyor. İşte güne 1-0 yenik başladın. Hayatın sırrı, işte o sese '' Hayır, ben zamanım ve sağlığım varken duşumu alırım, sen sus!'' diyebilmek. Yapman gerekende içindeki o tembel sese kulak asmadan hareket edip, vaktin varken herşeyin üstesinden gelebilmek.

Çok sevdiğim bir arkadaşım var. Onun en büyük özelliği karşısındaki insanlara ''Hayır!'' diyememek. Hakkını savunması gerektiğinde susmayı tercih eder, istemediği şeyleri bile hatır için yapardı. Onun bu naif tavrını insanlar sıkça kullanıyordu. Bu yüzden hayatta asla bir duruşu olamadı. Bugün baktığımda, biraz olsun hislerini dile getirmeye başladı, ancak şimdi de insanlar ona dengesiz gözüyle bakıyor. Oysa o yıllardır içine atmaktan, duygularını bastırmaktan sıkılmış, içindeki benliği isyan çıkarmış birisi haline geldi. Öfkesi yıllarca içinde birikti ve bugün onun kabını aştı.

Herkesi memnun etmeye çalışmak, akıntıya kürek çekmek gibidir. Birini memnun edebilmek için mutlaka başka birinin de memnuniyetinden vazgeçmen gerekir. Herkesi aynı anda memnun edemezsin. İşte o noktada hayat karışır. Çünkü sen karışmışsındır.
* Kendi doğrularını bul ve yolunu çiz.
* Zamanının kıymetli olduğunu hatırlatacak bir sembol seç.
* Değerlerinin ve fedakarlıklarının kıymetli olduğunu bil, onu ucuza herkese
   vermek yerine bir butik aç ve bırak hak eden özel insanlar alsın.
* Doğru zamanda doğru yerde ol.
* Gücünü sabrını herkese dağıtma ki, senin hazinen daha da parlasın.
* Sen varsan bu dünya var, bunu hergün kendine söyle.
* Sevgini tıka basa doyur, öfkeni aç bırak.
* Kalbinden akan gözyaşlarını inançlarınla sil.
* Özelliklerini beynine kazı.
* Hissettiğin sevgiyi sahibine iletmesi için, sözcüklere emanet et. Keşkelerde
   kaybolmasın.
* Yaşlandığında anlatacağın harika anılar biriktir.

'' Ertelemek yaşamı kaçırmaktır. ''
                                      Windy Dryden