''Sevgi ruhun güzelliğidir.”

                           Augustinus


Sevgi nedir? Sevgi barıştır… Hoşgörüdür… Bir başka canlı için yapılan fedakarlıktır… Paylaşmaktır… Empatidir… İnce düşünmektir… Başkalarının canını yakmamaktır.

Sevgi var olan en büyük gerçektir. Bazen hayat insanı öyle yanlış noktalara getiriyor ki, işte o anda içimizde azıcık bir sevgi varsa, geldiğimiz noktada aydınlığı görüp doğru olanı yapma gücünü buluyoruz.

Dünya var olduğundan beri tarihe bakıldığında gördüğüm tek şey, sevginin olduğu yerde huzur ve barış olmuş, sevginin azaldığı yerde de hırs, savaş ve acı… İşte! Gerçek bu.

Bazen düşünüyorum, sevginin olmadığı bir dünya olabilir mi? Bence olamaz... Bir şekilde hissettiğimiz sevgi bizi yaşama bağlıyor.

Eğer yaşadığım yeri, birlikte hayatımı geçirdiğim canlıları sevmeseydim, yediğim yemeği, içtiğim suyu, bir kahveyle saatlerce süren sohbetleri, paylaşmayı, geceyi, gündüzü, yıldızları, dostlarımı, Tanrı’ya olan inancımı ve umutlarımı nasıl yaşayabilirdim. Hayat başka türlü nasıl geçebilirdi. İçimdeki evlat sevgisi olmadan nasıl anne olabilirdim.

Bence insanı insan yapan sevgidir.

Annelerimiz, babalarımız içlerindeki aile sevgisi olmadan, uykularının en tatlı anlarında nasıl uyanıp işe gidebilirlerdi. Elbette insanlar sevgi, barış ve huzur içinde yaşasın diye. İnsan sevgisi olmasa, bir komşunun acısını tüm mahalle, tüm ülke nasıl paylaşabilirdi? Tüm bunların sebebi SEVGİ...

Sevgi, bağlayıcı, birleştirici bir duygu. Sevgi bir his... Hissedilen bir duygu. Duygular gözle görülemez, elle tutulamaz. Ancak şekillenir ve görürsün, dokunursun. Eğer bakmayı bilirsen onu her yerde görebilirsin. Gün boyu gösterir güzel yüzünü.

Geçmişte, şimdiki kadar sıkça göremezdim onu. Belki de bakmayı bilmediğim zamanlardı. Sevgiyi en çok gözlerde yakalarım ben. Bir davranışta... Bir duruşta...

Birgün... O bakışı hatırlıyorum...

Rahmetli annem ve komşularımız, her yıl olduğu gibi bizim evde toplanır, aralarında topladıkları parayla kumaş alır, kimsesiz çocuklar için önlük diker, onları mutlu ederlerdi. Birgün anneme '' Bana ne! Bana ne! Benim annem değil misin? Bana dik!...'' diye hırçınlık ettim. Çocukluk işte. Annem gülümseyerek eğildi, beni omuzlarımdan tutup gözlerimin içine baktı ve bana dedi ki, ''Ben senin annenim, her zaman da öyle olacak. Fakat bugün kimsesiz çocukların annesi olmalıyız '' dedi. Gözlerinin içindeki o çocuk sevgisini gördüm, hiç unutamam.

Yine birgün...

Şu an yaşadığım mahallede bir kadın var. Yıllardır, yaz-kış demeden arabasıyla gezer ve sokakta yaşayan hayvanlara yiyecek bırakır ve onlarla ilgilenir. Birgün karşılaştık, merakımı yenemedim, '' Yıllardır sizi görüyorum, bu hayvanlara yiyecek taşıyorsunuz, nasıl başarıyorsunuz bunu?''  Bana gülümseyerek dedi ki, '' Karnım acıktığında hep aklıma onlar geliyor, gönlüm razı olmuyor. Allah sağlık versin, gücüm yettiği sürece de yiyecek taşımaya devam edeceğim. '' dedi. Gözlerim doldu, ona sarıldım. Bu nasıl bir sevgidir, hayran kaldım. Belli ki hayatı çok seviyor, ayrıca sohbet esnasında çok kalabalık bir aile olduklarını öğrendim. Oysa ben onun yapayalnız biri olduğunu ve onun için hayvanlarla bu kadar ilgilendiğini düşünmüştüm. Anladım ki, onu sabah akşam getiren şey sadece kalbindeki sevgiymiş...

Dilerim gözlerinizi açtığınız hergün, sevgiyi daha çok gördüğünüz gün olur.

Öfkenizi yenin! Birine kızdığınızda karşınızdaki kişinin birilerinin evladı, birinin kardeşi, birinin umudu, birinin ekmeği, birinin kalbi olabilir. İşte o anda sadece bunu düşünün...

O zaman sakinleşip doğru olan neyse, karşınızdaki kişinin canını yakmadan, haklarına saygı duyarak hareket etme imkanı bulabileceksiniz. Sadece otuz saniye durup bunu düşünün. Ancak bu şekilde sevgiye fırsat tanımış ve hataya düşmeden, hepimizin insan olduğunu hatırlayıp sevgiyle hareket etmiş olursunuz.

Bu da size olayları insanca çözme yolunu gösterecektir. Sevgiyle başlayan bir yolda bilgi, kültür, saygı barış ve aydınlık vardır.

Ben herkesi sevgiyle başlayan yolculuğa davet ediyorum.


''Hayata duyulan öfke, bakış açısı ve önyargıdan kaynaklanır. Bir kere sevgiyle bakmayı denerse insan, o zaman özgür düşünceyle göreceği tek şey salt gerçekler olacaktır. '' Semra Kara




Avatar
Adınız
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.