ŞIMARIKLAR KABİLESİ
Prof. Dr. Ali Osman Özcan
Şımarıklık fazla ilgi, insanın zaafları ve hoşgörüden cesaret alarak yersiz ve aşırı davranışları ifade eder. Bebekliğinden itibaren yüz verilerek şımartılanlar hep ön planda yer almak isterler. Onların kişilik ve benlikleri gerçekliği gerçeklik olarak görmelerini engeller.
İyi örnekleri, öğütleri kabul edip benimsemekten hoşlanmazlar. Çocukluklarından itibaren kişilik ve benliklerine aşırı hoşgörü gösterildiğinden ahlaki gelişimleri zedelenmiştir. Kibirli davranmak, onlar için insanca davranmaktır. Oysa özerklik demek, kişinin kişiliğine ve benliğine egemen olması demektir.
Onlar, kişilik ve benliklerine egemen olamayıp gerçekliği kendi çıkarları doğrultusunda ağırbaşlı bir şekilde karşılayamazlar. Bazıları bilimlerinden, yaptıkları ibadetlerden, soy soptan asaletten, güzelliklerinden, zengin, güçlü oluşlarından, makam ve mevki sahibi oluşlarından kibirlenerek herkese tepeden bakma eğilimindedirler. Gerçekliği inkâr ederek başka insanları küçük görmek heveslisidirler. Yumuşaklık ve kibarlık bileşimi bir tutum olan alçakgönüllülük yerine, kibirli olmayı ve kendini beğenmeyi üstün tutarlar.
Yazılı ve görsel medyada gerçek olgulara ve iyi örneklere saldırarak kendilerini ön plana çıkarmaya çalışırlar. Yazılı ve görsel medyada boy gösteren, hâşâ kendilerini Allah ve peygamber zanneden bu insanlar, kendi kişilik ve benliklerine egemen olmayan, freni patlamış araba gibidirler. Şımarıklar kabilesi, ülkeyi yönetme hevesiyle herkesi günah keçisi şarkısını söylemeye çağırırlar. Onlar, güzel ahlak yemeğinden akıllıca beslenmeyi bilemezler. Kendilerinden güçlü gördükleri karşısında çekememezlik, kıskançlık ve hasetten çatlayacak hâle gelirler. Başkalarının feryatları, figanları, acılı çığlıkları, inlemeleri, ağlayıp sızlamaları onlarda sevinç uyandırır.
Şımarıklar kabilesi üyeleri, başkalarına çaresizlik çiçeklerini koklatmaktan zevk alırlar. Milletin kimlik oluşturucu her şeyini yıkmayı hedeflemişlerdir. Kamuoyu denen tiyatroda birer figüran olduklarını bile kavrayacak anlayıştan yoksundurlar.
Milletin ahlak değerlerindeki çözülme milletin geleceğe yönelik güvensizlik, hayal kırıklığı ve ümitsizliğini ortaya çıkarır. Böyle bir durumda hemen şımarıklar kulübü, milleti umutsuzluk ve bezginliğin karahummasının kurtaracağını ileri sürerler. Milletin huzurlu ve dingin şafaklar görmesi onları çileden çıkarır. Milletin kimliğini belirsizleştirerek dumanlı havada varsayımlı çıkarımlarını hemencecik ortaya atıverirler. Onlar, hayali aynalarda kendilerini seyretmeye bayılan narsist kişilikleridir. Açgözlü ve yağmacı uluslar arası büyük şirketlerin borazancıbaşı olmayı her şeyin üstünde tutarlar. İnatçı ve uyduruk varsayımlarla öğüt ve nasihatlere saldırıp dururlar.
Gelecekle ilgili proje, plan ve programları olmayan şımarıklar kabilesi üyeleri milletin geleceğine tavla atan varsayımcılardır. Kırkayaklar arasındaki akıl yarışını kazanmaya bayılırlar. Hele milletin kültürel geleneklerinin ortaya çıkardığı anlam ve değerlere yabancı değerleri aşılamaya çalışırlar. Allah ve peygamber sözcükleri yerine hayallerini kuram zannederek demeçler vermeyi görev bilirler. Kişisel çıkarlarını her zaman ilk planda tutan bu şımarıklar kabilesi üyeleri vicdansızlıklarının nasırlaştığını bile anlamazlar. Kendini beğenmiş bu üyeler, hem erkek hem kadın olarak külyutmaz fırsatçılardır. Yüzlerindeki her an değişen maskeler, ahlaki yozlaşmalarının göstergesidir. İhanetin ikametgâhında kamp kurmuşlardır. Bu ikametgâhı iyi olan her şeye saldırıcı üs olarak kullanırlar.
Zevkler bataklığında düşe kalka ömür sürmek tek hayalleridir. Güzel ahlak sözcüğünü duymak yerine korkudan köşe bucak kaçmak onların temel huyudur. Kuralsız, ilkesiz ve değerleri olmayan bir dünyada kendi fırsatçılıklarını erdem diye dayatırlar. Kaderlerine kahramanca direnen insanları, bir türlü anlayamazlar. Sonuç olarak kişilik ve benlikleri aşırı derecede hoşgörü tarafından biçimlendirilen bu savruk ve sevimsiz insanlar, şımarıklık kabilesinin bütün tutum ve davranışlarını kibirlenerek satmayı insan olmak zannederler.
