Melâhat KIYAK ÜRKMEZ
Gelmiş geçmiş bütün siyasi liderler, cumhurbaşkanları, başbakanlar vb. sahip oldukları konumun avantajlarından yararlanarak kısa da olsa görkemli bir hayat yaşamışlardır. Bu görkemli hayat bitip de kendi hayatlarına döndükleri zaman "kendi olmaya" dayanabilmişler midir, bilinmez.
Duygularını anlatmışlar mıdır ki bilelim...
Koltukta oturanların koltuklarına sıkı sıkı sarılmalarından, koltuğu kaybetmemek için pek çok dalaverelere girişmelerinden bir çıkarımda bulunulabilir belki de...
Belki de "kendileri oldukları" zaman o hayata dayanamayacaklarını tahmin ettikleri için koltuğa yapışırcasına sarılıyorlar. Belki de etraflarında pervane olan insanların, o zaman gelip çatınca bir selâmı bile esirgeyeceklerini çok iyi biliyorlar. Bir acı ruh hâli... Bir de, birazcık inancı varsa... ve tüyü bitmedik yetimin hakkını yemişse ve yetmiş milyonla helalleşemeden ölüp gideceğinin farkındaysa... yandı ki ne yandı. Secdeden kafasını kaldırmasa üzerindeki kul haklarını ödeyemeyeceğinin de farkındadır. Bu vebale mi yansın? Diğer taraftan "kendi olmaya" bir türlü dayanamadığına mı yansın? Zor iş farkında olabilen için, çok zor. Telâfisi olmayan bir kâbus.
Şimdi "Midas'ın Kulakları" zihnime daireler çizerek geldi yapıştı. "Midas'ın kulakları eşek kulağı" nakaratları çınlayıp duruyor. Apollo'nun Kral Midas'a, "Seni eski hâline çevireyim de bir gör. Bakalım kendin olmaya dayanabilecek misin?" demesi çağrışım yapıyor devamında... Bu mitolojik Yunan hikâyesinde;
Pan, müziğin, sanatın ve şiirin tanrısı olan Apollo'ya meydan okur.
Apollo ve Pan arasında müzik yarışması yapılır.
Dağ tanrısı Tmolos ve Phrygia kralı Midas'ın hakemliğinde yarışırlar. Dağ tanrısı Tmolos, ilk önce Pan'ın flütünden çıkan nağmeleri beğenmesine rağmen, Apollo'nun lirinden dinlediği müzikten daha fazla mest olur ve Apollo'nun lirini, Pan'ın flütüne üstün kılar.
Fakat Phrygia kralı Midas, sonucun adil olmadığını söyler ve Pan'ın flütünün daha iyi olduğunu öne sürer. Bunun üzerine sinirlenen Apollo, Midas'ın kulaklarını korkunç bir şekilde uzatır, gri kıllarla donatır ve sarkıtıp eşek kulaklarına çevirir. Bu rezil durumu saklamak için Midas mor bir şapka giyer.
Eşek kulaklı Midas bu sırrı sadece berberiyle paylaşmak zorunda kalır. Berber, Midas'ın gizini tutacağına yemin etmiştir fakat Midas'ın kulaklarını düşlerinde görmeye, gece gündüz onları sayıklamaya başlar. Midas´ın gizini daha fazla taşıyamayacağını anlayınca gidip bağıra bağıra bir kuyunun içine seslenir ve geveze berber rahatlar. İki yurttaş, Midas'a sazlıkların garip bir şekilde seslendiklerini haber verirler. Midas'la birlikte kırlara, o sazlığın olduğu yere yürürler. Yel esmeye başlayınca, su kıyısındaki sazlar, "Midas'ın kulakları eşek kulakları" diye seslenmeye başlarlar. Midas'ın gizi kuyunun dibindeki sulardan sazlıklar geçmiştir. Midas öfkeden çılgına döner. Sazları kestirir, sesler iniltiyle yavaş yavaş diner. Midas, çığırtkanlar salarak kulakları ile ilgili söylentiyi unutturmaya çalışırsa da, çabası boşunadır.
Bu sırada kendisi de artık kulaklarını benimser, hatta bu kulaklarla kendini İNSANÜSTÜ BİR YARATIK, BİR YARITANRI gibi görmeye başlar. Kulaklarını artık Frigyalılara da seyrettirmeye karar verip yurttaşları toplar. Yurttaşları Midas'ın yarıtanrı olduğuna inanmaya başlamış, hadsiz saygı göstermektedir.
Ne var ki, Apollon yeniden çıkagelir. "Seni bağışlıyorum artık" deyip Midas'ın kulaklarını eski haline sokar; yani yeniden insan kulağı yapar. Midas'ın alıştığı ve artık halkın yücelttiği, kabul ettiği kulaklarını geri almakla aslında onu bir kez daha cezalandırmıştır. Çünkü Frigyalılar bu apansız değişimi yadırgayıp Midas´ı alaya almaya başlarlar. Midas "kendi olmaya" dayanabilmiş midir sizce?..
Aşkınız Cemâl olsun!
Gönlünüz O aşkla dolsun!
Eyvallah! Yâ! Hû!
