VAH GÜZEL ÜLKEM !
Bülent KIRAN
Türkiye, Cumhuriyet tarihin en kritik seçimine doğru yol alırken,2002’den 2010’a kadar olan süreci özetleyen bazı rakamlar çarpıcı gerçekleri ortaya koyuyor.
2002’de AKP iktidara geldiğinde Türkiye’nin 125 milyar dolar olan dış borç, 2010 ‘da 282 milyar dolara çıkmış. Buna göre vatandaş başına düşen kişi borcu 2918 dolardan, 4152 dolara ulaşmış. Bu borçlara ödenen faiz ise 8 yılda inanılmaz bir rakamla 408 milyar TL olmuş.
Oysa Türkiye Cumhuriyeti, 2002 yılına kadar 80 yılda sadece 135 Milyar TL dış borç faizi ödemişti. Yani, AKP iktidarında geçen bu sekiz yılda ülkemiz, 80 yıldaki borç faizin 3 katından daha fazla borç faizi ödemiş. Tüm vergilerimiz faize gitmiş. Ülke dışarıdan gelen sıcak parayla yönetilir hale gelmiş.
2002 yılında; ekmeğin kilosu 1 TL iken,2010’da 2.14 TL’ye yükselmiş.1 Kg dana etinin fiyatı 8 TL iken, yaklaşık 5 kat artarak 40 TL civarına yükselmiş. Bu tabloda, işçi, memur, emekli maaşlarıyla geçinemez hale gelerek, kredi kartlarına borçlanarak, tüketici kredisiyle bankalara borçlanarak yaşam savaşı vermişler ve 2002’de 6,5 milyar TL olan yurttaşların banka borcu inanmayacaksınız ama tam 170 milyar dolara çıkmış, yani % 2516 oranında inanılmaz bir artış göstermiş. Vatandaş bu 8 yılda borcunu yeni borçlar alarak ödemiş ve halen borç ödemeye devam ediyor.
Aslında borucunu ödeyebilen vatandaşları bu tabloda şanslı bile sayabiliriz. Çünkü, 2002 yılında borcunu ödemeyip icralık olan vatandaşlarla ilgili icar dosyası sayısı 10 milyon iken, bu rakam 2010 yılında %70 artışla 17 milyona yükselmiş.
Resmi rakamlara göre 2002’deki işsiz sayısı 2.269.000 iken 2010’da bu rakam 3.259.00 olmuş ki, işsizlik üniversite bitirmiş gençler arasında bile %25’i geçerken, gerçek issiz sayısının 10 milyonun üzerinde olduğu uzmanlar tarafından belirtilmektedir.
Ekonomideki bu kara tablo toplumsal dokuyu, barışı da bozmuş, toplumdaki ahlaki ve etik çürüme had safhaya ulaşmış, hırsızlık, nitelikli dolandırıcılık, fuhuşla birlikte inanılmaz bir çöküş yaşanmaktadır.Bunu hapishanelerdeki tutuklu sayılarına bakarsak çok net bir şekilde bu çürümenin rakamlara yansıdığı görülmektedir.
2002’de tüm Türkiye’de hapishanelerdeki tutuklu sayısı 59.187 iken, bu rakam 2010’da % 107 artışla 122.404’de ulaşmıştır.
Bu rakam içinde yıllardır yargılanmaları karara bağlanmadığı için tutuklulukları adeta cezaya dönüşen, yüzlerce aydın, bilim insanı, gazeteci, vatanı için ölmeye yemin etmiş generaller, subaylar, yurttaşlar yoktur.
Türkiye,21.yüzyılda adeta ortaçağ karanlığını yaşamaktadır. Ülkemizin en güzide kuruluşları, arazileri, madenleri, ormanları birer, birer, Eski Maliye Bakanı Unakıtan’ın ifadesiyle babalar gibi çokuluslu şirketlere satılmıştır.
Ama daha bitmedi. Seçimler henüz yapılmadan kamuoyu anketleriyle birinci ilan edilen ve oy pusulasında da birinci sıraya yerleştirilen AKP, seçim sonrasının yeni planlarını da çoktan hazırlamış görünüyor.
Son haberlere göre Türkiye’nin Avrupa Birliği üyelik müzakerelerinde “Rekabet Politikası” başlığı en geç haziran sonrası yani, seçim sonrası açılmış olacak. Bunun için Türkiye’den üst düzey bir heyet Brüksel’e şubat ayında yollanmış bile.
Bu ne anlama geliyor,diyenler için kısaca şöyle özetlesek, hazirandan sonra iştahları bir türlü doymak bilmeyen çok uluslu şirketlere ve tabi onların yerli işbirlikçilerine, ülkemizde kar getirecek ne kadar iş alanı varsa,serbest pazar ekonomisinin kuralı olarak bu alanlar rekabete açılacak ve böylece,başta sağlık alanı, özel hastaneler, zincir grupların eline geçecek, eczaneler zincir eczane gruplarına ve marketlere açılacak, büyük karlı iş alanlarının tamamı acımasız kapitalizm kurallarına terk edilecek.
Şimdi, AKP’nin Amerika ve AB ülkeleri tarafından neden desteklendiğini bilmem anlatabildim mi?
İşte, o zaman 2010 tablosunu bile arar hale geleceğiz. İşsizlik, açlık, siyasal baskı, terör daha da artacaktır.
Vah güzel ülkem vah!
Ancak, unutmayalım ki, karanlığın en zifiri olduğu an, aydınlığa en yakın zamandır. Tüm Türk vatandaşları, kuvvayı milliye ruhuyla bağımsız bir Türkiye için bileştiği an karanlıkların aydınlığa döneceği andır.
