Ağustos ayının son haftası Türkiye İstatistik Kurumu tarafından 2022 yılı ikinci çeyrek büyüme rakamları açıklandı. Buna göre GSYH 2022 yılı için bir önceki yılın aynı çeyreğine göre yüzde 7,6 artmış görünüyor. Bunu yüksek enflasyona rağmen ekonominin büyümesi olarak açıklayanlar oldu.
Büyüme olarak gösterilen rakamların ayrıntısını baktığımızda şirket karları artarken bu gelirlerde emeğin aldığı pay düşmüş görünüyor. Sermaye karını arttırırken bankalar ortalama yüzde 434 kar açıklarken temel ihtiyaçlarını karşılayamayan vatandaş kredi ile geçimini sürdürmeye çalıştı.
2016 yılına kadar ekonomimizde sermaye ve emeğin milli gelirden aldığı pay birbirine yakın iken bu yıldan sonra işgücünün payı yüzde 25’e düşerken işletme gelirlerinin payı yüzde 54’e çıktı. Emekçinin sofrasından eksilen ekmek sermaye sahiplerinin cebine girmiş gözüküyor. Bunun bir servet transferi olduğunu birçok iktisatçı söylüyor.. hem de geniş vatandaş kitlelerini yoksullaştıran çalışanları geçim sıkıntısına mahkum eden bir servet transferi… Temel ihtiyaçlarını karşılamakta zorlanan emekçi kesimlerin gayri safi milli hasıladan bu kadar az pay alması geniş tabanlı yoksullaşma ve diğer toplumsal sorunları beraberinde getirecek.
Ekonomi sürekli vatandaşın cebinden maaşından emeğinden sürekli çalan ve başkalarına veren bir sisteme dönüşmüş.
Ekonomileri ayakta tutan üretimle birlikte adil bölüşüm ve temel ihtiyaçların kolaylıkla karşılanabilmesi iken gelir adaletsizliği ve karlılıktan alınan pay bozuldukça toplumsal bölüşümde de sorun yaşanıyor, emeğin değeri düşüp fiyatlar artınca bizde ki gibi fakirleştiren bir büyüme ortaya çıkıyor.
Ülke büyüyor, kimin için… çalışanlar için olmadığı kesin… kredi ile geçinirken icralık olanlar, sosyal yardımlara başvuranlar vs… geniş kesim bu geçici çözümlerle ayakta kalmaya çalışıyor, asgari ücretle çalışacak işi olsa da yoksulluğun pençesinden kurtulamıyor… ekmek dahi alırken düşünüyor… Fakirleştiren büyüme, geniş kesimlerin yoksulluğu ve emeğin değersizliği… Ekonomik model böyle giderse bizleri bekliyor.
