Türkiye son yıllarda, çocuklara yönelik utanç verici saldırı haberleriyle sarsılıyor. Kayıp çocuklar, coçuklara yönelik cinsel saldırılar gündemin en önemli maddesi. Uzmanlar, çocuklarımızın korunması için anne ve babalara düşen sorumlulukları hatırlatırken bu konuda yapılması gereken tavsiyelerde bulunuyor.
Çocuklara yönelik istismarın önlenmesi için önce çocukların dilini, davranışlarını iyi okumalı.
Çocuğunun cinsel istismarla karşılaşması her anne babanın en büyük korkusu. Çocuklar tam olarak dile getiremese de, istismarın etkilerini bir ömür boyu taşıyabiliyorlar. Acıbadem Bodrum Hastanesi Uzmanlarından Psikolog Seren Öztoprak, yaş kaç olursa olsun cinsel istismarın en zorlayıcı travmalardan biri olduğuna dikkat çekiyor. Peki, istismara uğrayan çocukların davranışlarında ne tip değişiklikler görülüyor?
İstismar, ruhsal olarak çocuğu ömür boyu etkileyen bir travma. Anne babaların da kabullenmekte çoğu zaman zorluk çektikleri, kabul ettiklerinde ise büyük bir yıkım yaşadıkları istismar, her toplumda üstelik toplumun her kesiminde görülüyor. Acıbadem Bodrum Hastanesi Uzmanlarından Psikolog Seren Öztoprak, çocuğun çok dikkatle korunmasına rağmen, bazen istismarcıların çok yakın tanıdıklardan biri olmasının, fark edilmesini zorlaştırdığına dikkat çekiyor.
Bu durumla karşı karşıya kalan çocuklarda işaretler yaş gruplarına göre değişiyor. Özellikle okul öncesi çocukların bilişsel ve dil gelişimleri yeterli olmadığı için değerlendirilmeleri de hem daha farklı hem de daha güç oluyor. Psikolog Seren Öztoprak, cinsel organların çevresindeki değişikliklerden tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonlarına kadar pek çok farklı tıbbi yakınmaların olabileceğini söylüyor.
Cinsel istismara uğramış çocuk; kendisine inanılmayacağından, başının derde gireceğini düşündüğünden ve istismarcının tehditlerinden korktuğu için istismarcıyı koruma eğilimine gidebiliyor. Çocuklukta cinsel istismara maruz kalanlar çoğunlukla bu durumu ifade etmenin yolunu arasalar da aile korkusu, utanç ve kaygı nedeniyle yaşadıklarını ailesi ile paylaşmaktan kaçınabiliyor. Hatta bu durumu yıllar sonra bile aile bireylerinden herhangi biriyle konuşmakta zorlanabiliyor. Özellikle de erkeklerin paylaşma olasılığı kızlara göre daha düşük oluyor.
Çocukların sonraki hayatlarında yaşadıkları bu duruma üç farklı biçimde tepki gösterdiklerini anlatan Psikolog Seren Öztoprak şu bilgileri veriyor:
'Kendi kendilerine 'Ben kurban oldum ve bütün hayatım boyunca kurban olarak kalacağım' diye düşünebiliyor. Ya da 'Yeniden kurban olmayacağım ve yaşam kurban ve tacizcilerden oluştuğuna göre ben tacizci olacağım' diyebiliyor veya'Bu deneyimi yaşadığım diğer deneyimlerle bütünleştirebilirim ve ikisi de olmayacağım' kararını alabiliyor. Bu durumda doğru kararı alabilmeleri açısından destek çok büyük önem taşıyor. Çünkü çocuklar psikolojik destek almazsa bir ömür boyunca, kişilik bozuklukları, cinsel sorunlar, depresyon ve anksiyete açısından risk altında kalıyor.'
Aile desteği ve güçlü akran ilişkileri psikolojik destek açısından oldukça önem taşıyor. Ancak, cinsel tacize maruz kalan kişilerin yaşadıkları travmatik etki ve bunun sonucunda gelişen psikolojik sorunlar, psikolojik travma modeline dayalı psikoterapi yöntemleri ile ortadan kaldırılabiliyor. Psikolog Seren Öztoprak, bu nedenle mağdurların, yaşadıkları psikolojik problemlerden kurtulabilmeleri için mutlaka profesyonel yardım almaları gerektiğini belirterek, 'Yaşanan cinsel taciz ile ilgili travma çalışması yapılmalıdır. Psikoterapi çalışması ile travmatik etki ve sonucunda oluşan psikolojik problemler kademe kademe azaltılabilir veya ortadan kaldırılabilir' diyor.
Bu anlamda, anne ve babalar, eğitimciler, çocuk bakımı ile ilgili kurum çalışanları, hukukçular, emniyet mensupları, sosyal hizmet uzmanları, hastanede çalışan tüm sağlık personelinin istismarın önlenebilmesi için eğitilmesi son derece önem taşıyor. Ancak bu konuda bilinmesi gereken en önemli şey, cinsel istismardan çocuğu korumanın en etkin yolu oluşmasını önlemek. Psikolog Seren Öztoprak, bu anlamda, çocuğa kötü, yanlış dokunmanın ne demek olduğu, hayır diyebilmeyi, istismar durumlarını tanımalarını, uygun bir yolla tepki göstermelerini ve böyle bir durumda güvendikleri bir erişkine olayı anlatmalarının öğretilmesi gerektiğinin altını çiziyor.
Bebeklik - 4 Yaş:
4 - 6 Yaş:
7 - 16 Yaş:
