İlki 2014 yılı Eskişehir’de düzenlenen Türk Dünyası Gazeteciler Şurası bu yıl ikincisi RF. Tataristan Özerk Cumhuriyetinin Başkenti Kazan’da, Tataristan Cumhuriyetinin TATAMEDIA Kurumu ile Dünya Gazeteciler Federasyonu’nun ortaklaşa düzenleyeceği “Türk Dünyası 2. Gazeteciler Şurası” için kısmetse 26 Mayıs günü İstanbul’dan Kazan’a hareket edeceğim. 3 gün boyunca yaklaşık 20 ülkeden 100 gazetecinin katılacağı bu etkinlikte; Tuna boylarından Altay eteklerine uzanan Türk Dünyası coğrafyasında basın-yayının ne durumda olduğunu, gazetecilerin sorunlarını öğreneceğiz, bilgilerimizi paylaşacak ve gelecekte nasıl bir işbirliği kuracağımızın temellerini atmaya çalışacağız...
Dünya Gazeteciler Federasyonu-DGF Genel Sekreteri ve Şuranın Genel Koordinatörü Dr. Şemsettin Küzeci’nin verdiği bilgilere göre Kazan’daki etkinliğe; başta Türkiye ve Tataristan olmak üzere Azerbaycan, Türkmenistan, Özbekistan, Kırgızistan, Kazakistan, Çuvaşistan, Başkurdistan, Irak, İran, Türkmen Sahra, Kırım, Makedonya ve daha birçok Türk dünyası coğrafyasından Türk Gazeteciler katılacağını öğendim.
Tuna’dan Altaylara uzanan coğrafya gözümün önüne gelince, neden bizim en azından aydınların okuyup anlayabileceği bir ortak gazetenin olmadığını sormak geldi içimden... Öyle ya, hala birbirimizi anlayacağımız ortak bir dilimiz, ortak bir alfabemiz, ortak bir yazımız yok biliyor musunuz?... “İzvestia” gazetesi Rusça yayınlanıyor ve bütün Rusya Federasyonu’nda yaşayan bütün halklar ve hatta Kazakistan, Kırgızistan, Türkmenistan, Azerbaycan, Tacikistan ve Özbekistan’da dahi herkes tarafından okunabiliyor... Çok değil 100 yıl öncesinden başlayan ve hala devam eden bu birliktelik sonucu bu coğrafyada yaşayan bütün halklar tek bir dile “Rusça” ile konuşup anlaşabiliyor...
Peki bizler neden “Türkçe” konuşup anlaşamıyoruz?... Neden “İzvestia” gibi bir Türkçe gazetemiz yok?... Biz Türklerin geçmişi ise değil 100 yıl, asırlar öncesine uzanıyor... Asırlardır bu coğrafyada yaşamışız, yaşıyoruz, ne var ki ortak noktalarda buluşmak için adım atmamışız, atamamışız... Bir ara İsmail Gaspıralı bir adım atmış, “Tercüman-ı Ahval Gazetesi”ni çıkarmış, ne var ki sadece aydınların okuduğu bu gazete uzun soluklu olmamış... Bence bütün bunlar bu “şüra”da sorgulanmalı, analiz edilmeli
Özbekistan’da bulunduğum süre içinde 1991-93 yıllarında ortak bir alfabenin tesisi için yapılan çalışmaların içinde oldum, o zaman gücümüz vardı, destek de olduk. Kaç harften oluşuyordu hatırlamıyorum ancak bildiğim, bu kardeş cumhuriyetlerde kullanılan “Q”, “W” ve “X” gibi bir kaç harfe itiraz ettiğimiz için ortak alfabe projesini başlamadan kendi elimizle öldürdük. 1992’lerde üç harf için fırtına koparanlar veya bu ortak alfabe çalışmasına izin vermeyen siyasiler koskoca bir coğrafyanın birlikteliğine ihanet ettiklerinin farkında dahi değillerdi...
İşin komik tarafı dün itiraz ettiğimiz bu harflerle Türkiye’de gazeteler, dergiler yayınlanıyor, nüfus kimliklerinde dahi bu harflerin geçtiği isimlere artık göz yumuyoruz...
Sahi koskoca kaybedilen 25 yılda ne değişti, “Q” harfini biz de kullansaydık Türkçemiz mi bozulacaktı?...
Kazan’da bunları paylaşmaya çalışacağım dostlarla...
ortak alfabe yi ben icad ettim bu alfabeyle ortak kelimeleri farklı okunmalaına rağmen aynı şekilde yaza bileceğiz
ama bunu kime sunacağımı bilmiyorum ve iranda yaşadığım için bu konuda fazla araştıra bilmiyorum
lütfen bana yardımcı olun
bu alfabe çalışmamı kendi face book sayfamda yayınlamaya çalışmışım ama yeterince başarılı değilim sanırım
lütfen bu adrese ve onun ardıca gelen başka harflerinde tabelalarına bakın ve bu çalışmayı değerlendirin veya tanıdığınız yetkililere sununuz,saygılar
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=655453207920068&set=a.655453464586709.1073741829.100003661846930&type=1