Enes Kara'nın intiharı | Tarikat yurtlarında neler oluyor?

'Bir günümü anlatmak istiyorum. 06:30 gibi kalkıyoruz, sabah namazı için. Sonra okula gidiyorum. 16:30-17:30’a kadar okuldayım. Sonra akşam namazı var. Sonra bir saat burada kitapları okumak zorundasınız. Ondan sonra yatsı var ve bunları yaptığında saat 20:00 oluyor. Psikolojik olarak çok zor oluyor. Zaten bütün gün okuldasınız ve istemeye istemeye bunları yapınca özgürlüğünüz gitmiş gibi oluyor. Çok kötü bir durum, dayanılmıyor bir yerden sonra.' 

Sonrası Enes'ten acı haber geldi. Kaldığı tarikat yurdunda sosyal yaşamdan zorla koparılan aile ve çevre baskısından bunalan Tıp Fakültesi öğrencisi Enes Kara'nın acı haberi sevenlerini yasa boğdu. 

CHP Genel Başkan Başdanışmanı Tuncay Özkan, kaldığı cemaat yurdunda yaşamına son veren Elazığ Üniversitesi Tıp Fakültesi öğrencisi Enes Kara’nın intiharından önce sosyal medya hesabında yayınladığı videoyu paylaştı. Özkan, “Bu gençlerin, kardeşlerimizin ahı sarayı yıkar” dedi.

Tuncay Özkan, intihar eden Enes Kara’nın cemaat yurdunda yaşadıklarını anlattığı videoyu, sosyal medya hesabından “Yazık, çok yazık. Aslan gibi delikanlı. Bu gençlerin, kardeşlerimizin ahı sarayı yıkar. Yurt yapmayıp üç kuruşluk çıkarları için bu gençleri yakanlar bilin, bu çürük düzeninizi değiştireceğiz. İktidarımızda her genç devlet yurdunda kalacak. Özgür olacak” notuyla paylaştı.

Enes Kara vasiyetini açıkladı: 'Anneme söz vermiştim işe başlayınca fırın alacaktım, fırın istiyordu babam almıyordu. Biraz param var anneme fırın alın. Kalanı da ortanca kardeşime verin.

Aileme sesleniyorum daha anlayışlı yaklaşın. Kardeşim istemiyor ama imam hatipe gidiyor.' pic.twitter.com/AtVzZutCvo

— ????Muhbir (@AjansMuhbir) January 10, 2022

Tıp Fakültesi öğrencisi Kara, kendi çektiği videoda, kaldığı cemaat yurdunda yaşadıklarını şöyle anlattı:

“Şu an bir cemaat yurdunda kalıyorum; hiç kalmak istememe rağmen, bunu aileme defalarca söylemiş olmama rağmen. İlk üniversite kazandığım zaman, tekrar buraya geleceğim zaman böyle söyledim ama burada kalmaya zorladılar. Buradaki görevli abi benimle biraz konuştu. ‘Ailenin zoruyla mı kalıyorsun’ dedi, ‘Evet’ dedim. babamla konuştu. Babamın beni arayıp söylediği şey şu oldu: ‘Oranın kurallarını aksatma, namazlarını kıl, kitap oku’ vs. Böyle bir durumun içindeyim.

Bir günümü anlatmak istiyorum. 06:30 gibi kalkıyoruz, sabah namazı için. Sonra okula gidiyorum. 16:30-17:30’a kadar okuldayım. Sonra akşam namazı var. Sonra bir saat burada kitapları okumak zorundasınız. Ondan sonra yatsı var ve bunları yaptığında saat 20:00 oluyor. Psikolojik olarak çok zor oluyor. Zaten bütün gün okuldasınız ve istemeye istemeye bunları yapınca özgürlüğünüz gitmiş gibi oluyor. Çok kötü bir durum, dayanılmıyor bir yerden sonra. 11:00 gibi zaten yatıyorum, yoksa uykusuz kalıyorum. Pazartesileri de burada cemaat dersi var; sabah 08:00’de geliyor, 10:00’a kadar buradalar, ona da katılmak zorundasınız. Hafta sonu dersmiş, kitap okuma, temizlik var. Yine günde size 3-4 saat kalıyor. O da kalmıyor şu an. Zaman söylemek zor, değişebiliyor. İçinde bulunduğum durumda gerçekten tüm yaşama hevesimi ve sevincimi kaybettim. Aileme de bunu söylemiyorum, korkuyorum. Ne yapacaklarını bilemiyorum, her şeyi yapma potansiyelini taşıyorlar.”