1'nci Ağır Ceza Mahkemesi'nde yargılanan F.A. suçlamaları kabul etmedi. F.A., 'Hava kararmıştı, eve gidiyordum. D.Ç. beni görünce 'abi beni de eve bırakır mısın?' deyince, ben de arabaya aldım. 5 yaşındaki kardeşim de otomobildeydi. Kızı evine bıraktım. Polisler 'öpmekten bir şey çıkmaz' dedikleri için ifade verirken öyle söyledim. Öpmedim, aldığım yere değil evine bıraktım' dedi.
ŞİKAYETİNDEN VAZGEÇTİ
Daha önce şikayetçi olan D.Ç. ise duruşmada şikayetinden vazgeçti. D.Ç. psikolog eşliğinde ifade verirken F.A.'dan kendisini eve bırakmasını istediğini belirtti. Genç kız şunları anlattı:
'F., abiyi sokakta gördüm 'Beni eve bırakır mısın' dedim. O da beni evin olduğu yere bıraktı. Evin önüne gidince arkadaşım İ.D. beni otomobilde görenlerin olduğunu söyleyerek dedemin evine gitmemin yanlış olacağını söyledi. Bunun üzerine arkadaşım E.K.'nin evine gittim. O gece onun evinde kaldım. Öpüşme olayı olmadı F. abiden şikayetçi değilim. Boynum arkadaşlarla şakalaşırken morarmıştı. Polisler baskı yaptıkları için o şekilde ifade verdim.'
Mahkemede kızın dedesi ile babası M.Ç. de F.A.'nın böyle birşey yapmayacağını belirterek şikayetçi olmadı.
'İFFET VE NAMUSUNU İLGİLENDİREN KONUDA İFTİRA İÇİN NEDEN YOK'
Mahkeme heyeti D.Ç. ve ailesinin şikayetten vazgeçmesine rağmen F.A.'yı 'çocuğun cinsel istismarı' suçundan 6 yıl 8 ay, 'hürriyetten yoksun bırakma' suçundan da 2 yıl 6 ay olmak üzere toplam 9 yıl 4 ay hapis cezasına mahkum etti ve tutukluluk halinin devamına karar verdi. Mahkeme gerekçeli kararında şöyle dedi:
'Yargıtay kararlarında denildiği gibi, iffet ve namusunu doğrudan ilgilendiren bir konuda, sanığa iftira etmesi için ciddi bir neden bulunmayan mağdurenin olaydan sonraki samimi kabul edilen beyanları ile bunları destekleyen sanığın sorusturma aşamasındaki beyanları, doktor raporu ve tanık beyanları karşısında sanığın cinsel istismar ve alıkoyma eylemleri sabit görülmüştür.'
