Diyarbakır Sur'da son durum; 20 bin kişi evini terk etti

Terör örgütünün savaş alanına çevirdiği Diyarbakır'ın Sur ilçesinde sokağa çıkma yasağı sürerken göç edenlerin sayısı da 20 bine ulaştı. Eşyalarını bırakıp, evlerini terk ettiler. Şimdi surun diğer tarafına gelip içerinden gelen sesleri dinliyor, çatışmaların bitmesini bekliyorlar.Yaşananlara birebir tanık olanlar yaşadıklarını Al Jazeera'ya anlattı. İşte o açıklamalardan sadece ikisi...

VEKİLLER MECLİS'TE OTURSUN

Abdülkadir Gerekli, Sur ilçesindeki Savaş mahallesinde oturuyor. Kendileri çıkarken iki çocuğunun evde mahsur kaldığını anlatan Gerekli, yaşadıklarını şu sözlerle anlattı: “Sekiz çocuğum var. Şoförlük yapıyorum. Evimizi, barkımızı bırakıp kaçtık. Fırat ve Murat adındaki iki çocuğum evde mahsur kaldılar. Arıyorum, ‘Baba çatışma var, bombalar patlıyor’ diyorlar. Ben de, ‘Evden çıkmayın, kendinizi koruyun’ demekten başka bir şey yapamıyorum. Yiyecekleri bitmiş, aç, susuz bekliyorlar. Hepimiz perişanız, hem canımızdan hem malımızdan oluyoruz. Bu barış dediğimiz şey tek taraflı olmaz. Sivillerin içinden ellerini çekmeleri lazım.
HDP’den 60 vekilimiz var hani ne yapıyorlar. Gidip olayların içine giriyorlar. Ne işleri var? Meclis'e gidip yine masaya oturmak için gerekirse oturma eylemi yapsınlar. Onların yeri Meclis, bu iş çözülsün diye oraya gönderildiler. Artık silah zamanı değil.” 20 bin kişi terk etti Amed Göç-Der’in araştırmasına göre olayların başladığı günden bu yana yaklaşık 20 bin kişi Sur ilçesini terk etti. Olaylarda önce Sur'da 60 bin kişi yaşıyordu. Gidenlerin yarısının kalıcı göç ettikleri, yarısının da olayların durması halinde geri dönecekleri belirtiliyor.

CAMİİ'NİN YANINDA OTURUYORUM

Devrim Başak 18 yaşında ve lise öğrencisi. Geçtiğimiz günlerde yakılan Kurşunlu Camii’nin (Fatih) yanında ailesiyle birlikte oturuyor. Caminin yakılmasına çok üzülüyor, bir de 7 yaşındaki kardeşi Merve’nin her gece patlama bomba sesiyle yatağından fırlamasına.
“Caminin yandığını duyunca çok üzüldüm. Tam da orada oturuyoruz. Sokağa çıkma yasağı başlayınca çıktık evden. Anneannemin evine sığındık. 15 kişi bir evde yaşıyoruz. Mahallemizde çatışmalar gece yarısı başlıyordu. Her gece kardeşim Merve fırlayıp korkuyla bağırıyordu. Babam hepimizi penceresini kapattığımız bir odaya topluyordu. Elektrik kesilir, sular kesilirdi. Babaannemin evinin önüne çukur kazmışlardı. Polisler geldiğinde ‘Niye bunları aranızda barındırıyorsunuz’ diye bize kızıyorlardı.”