Bir bayram sabahı ve bayram namazından hemen sonrası…
Belki Kurban, belki de Ramazan Bayramı’nın herhangi bir günü..
Alemlere rahmet olarak gönderilen gaye-ufuk-insan Peygamber; “Kurutulmuş et yiyen Kureyşli Kadın’ın oğlu” Muhammed, saadethanelerine doğrusessiz ve ağır adımlarla ilerliyor…
Sokak boyunca; dört bir yanından çocuklar koşturmakta; hemen hemen hepsi rengarenk bayramlık kıyafetler içinde.. Bir tanesi hariç, hemen hepsinin gözleri ışıl ışıl ve neşe içinde koşup oynuyorlar…
İçlerinden biri; alçak bir duvarın gölgesinde, bir taşın üzerinde, üstü başı yamalı ve gözleri yaşlı minik bir kız çocuğu ilişir Hz. Peygamber’in gözüne.
Çocukların ağlamasına, gözyaşı dökmesine dayanamayan Şefkat ve Merhamet Pınarı Peygamber, durur, yönünü değiştirir, minik kızın yanına gidip neden ağladığını sorar.
Minik kız da soruyu soranın kim olduğunu bilmeden, babasının bir savaşta şehit olduğunu ve yetim kaldığını ve bayramı babasız geçireceği için ağladığını söyler.
Onun bu haline dayanamayan Hasan ile Hüseyin’in Dedesi:
“-Sil gözünün yaşını yavrucuğum; ister misin senin baban ben olayım; Fatıma ablan, Aişe de annen olsun?” der.
Bu teklife çok sevinen minik kızı elinden tutup evine götürür, süsler ve kendi elleriyle karnını doyurur.
Düşünmesi bile ne güzel ve ne hoş!..
Siz de büyük düşünün değerli büyüklür!..
Gazze’nin, Filistin’in, Kenrkük’ün, Tuzhurmatu’nun, Musul’un, Doğu Türkistan’ın, Myanmar’ın yetimlerine ve öksüzlerine bir çift çorap ile de olsa insan elini uzatabilirsiniz!..
Ramazan bayramından yeni çıktık!..
Kurban bayramı yarın denilecek kadar yakın.
Sevgili dedeler, nineler, anneler, babalar, ablalar ve abiler; eğer sizler de;
O gaye, ufuk ve insan Peygamber, benim de elimden tutsun!
Benim de babam olsun!..
Benim de karnımı doyursun bir hurmayla da olsa..
Bir gece de benim gözyaşımı silsin; istiyorsanız…
Sizler de; rüyalarımda dahi olsa; elimden tutup ‘saadethanesi’ne, o şirin ve huzur dolu evine götürse beni.
Bana da sahip çıksa..
Beni de Aişe ve Fatıma annelerime emanet etse” diyorsanız; eğer sizler de; Benim de saçlarımı okşasa…
Gül kokusu benim de üzerime sinse…
Beni de Fatıma’sı, Hasan’ı, Hüseyin’I gibi sevse..
Dünya da ve ahirette korusa, kollasa, şefaat etse, diye bekliyorsanız…
Fırsatı kaçırmayın. Yarını da öbür günü de bayram kabul edin; O’nun gibi yapamazsınız belki, ama iman ettiğiniz Peygamber’I taklit edebilirsiniz.
Canınızdan kanınızdan birer parça olan torun veya evlatlarınızdan başlayarak bir çocuğu sevindirebilirsiniz. Pahalı giysiler, oyuncaklar almanıza; avuçlarına bir tomar para sıkıştırmanıza gerek yok..
“Kurutulmuş et yiyen Kureyşli Kadın’ın oğlu”na iman eden müslümana yaraşır mütevazilik ile ve yine O’nun; O gaye, ufuk ve insan Peygamber’in:
“Çocuklarınızı çok öpün, çünkü her öpücük için size Cennette bir derece verilir. Melekler öpücüklerinizi sayarlar ve sizin defterinize sevap yazarlar.” hadislerine uygun davranmanız yetecektir inanın.
Yarını da öbür günü de bayram kabul edin babalar!..
Tıpkı 1400 yıl önceki gibi bir bayram.
Hazreti Peygamber bu dünyaya veda edeli çok oldu.
Ama O’nun Allah’ın kulu ve Resulü olduğuna şehadet eden sizler varsınız.
Haşa, O’ndan başka hiç kimse, hiç birimiz O’nun gibi olamayız. Lakin ve en azından O’nun yolundan gittiğimizi imkanlarımız ölçüsende gösterebiliriz.
Tıpkı 1400 yıl once O’nun küçük Bişir’e yaptığı gibi, bir yetimi veya öksüzü sevindirebiliriz.
Sizler de büyük düşünebilirsiniz sevgili dostlar!..
Gazze’nin, Filistin’in, Kerkük’ün, Tuzhurmatu’nun, Musul’un, Doğu Türkistan’ın, Myanmar’ın yetimlerine ve öksüzlerine bir çift çorap ile de olsa insan elini uzatabilirsiniz!..
Unutmayın, onlar da bizim çocuklarımızdır, bize emanettir!..
Ve her biri ayrı renkte açan ayrı koku saçan birer çiçektir!..
Sizin sevginizle yeşerecek, büyüyecektir!..
